Pomalutku, spacerkiem, co jakiś czas przystając, trzymając się pod ręce, doszły dzielnie ulicą Dąbrowskiego aż na rynek Jeżycki, gdzie było rzeczywiście bardzo kolorowo, jesiennie, gwarno i ciasno. Ludzi było tyle, że wciąż musiały przeciskać się przez zatłoczone przesmyki między straganami, a wszędzie pachniało to kiszoną kapustą, to koprem, to włoszczyzną, to znów ogórkami z beczki. Wielkie kępy mieczyków sterczały z wiader, astry we wszystkich odcieniach były jak puszyste wyspy, a cynie tworzyły aksamitne tło we wszystkich gorących, mocnych barwach. Wokół piętrzyły się góry owoców, sterty papryk, hałdy sałat i kalafiorów i wszędzie było fioletowo od śliwek, żółto od gruszek i czerwono od jabłek. Coś dla Agi! Oczy jej się rozszerzyły z zachwytu, zaczęła wybierać renklody, oglądała je pod światło i kazała Norze zachwycać się ich bursztynowym prześwitem. Zwróciła jej uwagę, jak cudownie, kontrastowo i zarazem harmonijnie, wyglądają obok siebie różowe maliny i czarne jeżyny. Dostrzegła też na straganie skrzynkę rzadko już spotykanych jabłek ananasowych i wpadła w entuzjazm. Opowiedziała o ich rodowodzie i literackiej legendzie, po czym streściła połowę książki Pani na Berżenikach. Długo też stały przed górą rumianych greckich brzoskwiń i rozmawiały o niezwykłym ich zapachu i kolorze, a także obserwowały, jak promień słońca uwydatnia ich srebrzysty puszek.
(Małgorzata Musierowicz “Ciotka Zgryzotka”)