Zespół kraterów powstałych w wyniku upadku meteorytu, znajdujący się na stoku Góry Moraskiej, która jest najwyższym wzniesieniem w okolicach Poznania (wysokość - 154 m n.p.m.), ok. 500 m na zachód
od dzielnicy Morasko. Kratery owe powstały w wyniku uderzenia w ziemię odłamków dużego meteorytu żelaznego (tzw.syderytu), należącego prawdopodobnie do roju Perseidów, z którym Ziemia spotyka się w połowie sierpnia każdego roku. Moraskie kratery to jedno z największych na Ziemi skupisk tego rodzaju obiektów, pod względem wielkości i liczby. Największy ma średnicę około 60 m i głębokość dochodzącą do 11,5 m.
Fragmenty meteorytu można zobaczyć w Muzeum Ziemi Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM.
Oprócz owych walorów "kosmicznych" i krajobrazowych, jest to także zabytek przyrodniczy wysokiej klasy. Większość kraterów położona jest w niegdyś typowym dla Wielkopolski a obecnie coraz rzadziej spotykanym lesie dębowo - grabowym, zwanym grądem. W runie spotkać możemy wiele rzadkich i chronionych roślin takich jak lilia złotogłów, kopytnik pospolity itp. W zbiornikach wodnych rośnie bardzo rzadki w Wielkopolsce rogatek krótkoszyjkowy. Na terenie rezerwatu żyje także wiele gatunków zwierząt. Oprócz ogromnego bogactwa świata bezkręgowców, na uwagę zasługują gniazdujące tu liczne gatunki ptaków (np. dzięcioł czarny - czy lelek kozodój), a spośród ssaków borsuk.