Do wybuchu I wojny światowej wprowadzono różne drobne modyfikacje, np. betonowe schrony-wartownie na drodze krytej. W 1939 roku na przedstoku zbudowano niewielki betonowy schron obserwacyjno-bojowy. Po II wojnie fort został wysadzony i częściowo rozebrany; zachował się duży fragment koszar oraz murowane części kaponier rewersowych wraz z podziemnym korytarzem. Mimo to jest w najlepszym stanie technicznym spośród fortów uszkodzonych po wojnie i jako jedyny z nich posiada współczesną funkcję i dozór. Na zwiedzających warownię, czekają pozostałości XIX-wiecznego fortu, umocnienia z okresu przygotowania Twierdzy Poznań do obrony podczas I Wojny Światowej, schron dla karabinu maszynowego zbudowany przez Wojsko Polskie w sierpniu 1939 roku – w przededniu II Wojny Światowej oraz umocnienia i ślady walk z 1945 roku. Fort jest przykładem standardowego dzieła pośredniego starego wzoru, poddanego modernizacji.

• Porozumienie dla Twierdzy Poznań, Harcerski Krąg Miłośników Fortyfikacji i Eksploracji